Week 1 in Cambodja
8 oktober 2017
De eerste week zit er inmiddels op. Ik ben inmiddels redelijk geacclimatiseerd. Maar met een temperatuur van ~30 graden gecombineerd met een luchtvochtigheid tussen de 60 en 95% moet je je wel aanpassen, het wat rustiger aan doen.
Mijn spijsvertering lijkt zich gelukkig ook aangepast te hebben. Ik heb geen noemenswaardige problemen meer.
Afgelopen vrijdag tijdens de lunchpauze zijn we een naburige wijk in geweest om wat arme families te bezoeken die door de stichting (Beetje Beter) 'gesponsord’ worden. Die sponsoring houdt in dat de familie rijst krijgt als ze hun kinderen naar school laten gaan in plaats van dat de kinderen moeten werken. Dat lijkt prima te werken.
Die mensen opzoeken was wel ff een 'eye-opener’. Als je die kinderen op school ziet, zien ze er schoon en netjes gekleed uit en dat staat in schril contrast met hun woonplek: een schuur met een dak van metalen golfplaten vol met gaten. Geen afgescheiden kamers en een soort van podium dat ze vol leggen met matrassen om te slapen. We (Andrew en ik) mochten wat foto’s maken die ik geupload heb.
Één van die meisjes (staat nog niet op de foto) zit in 'mijn’ klas wat het allemaal nog indrukwekkender maakt.
Ze is wat verlegen maar is wel fanatiek en één van de betere leerlingen.
Later kunnen ze een toelatingsexamen doen om naar een 'private school’ te gaan en daarna mogelijk naar de universiteit.
Het sponsoren gaat dan ook nog door, behalve lesmaterialen moet ook de leraar nog wat toe gestopt worden (geld) om te zorgen dat ze ook echt les krijgen. Tja corruptie op allerlei nivo’s is heel normaal hier.
Op vrijdagavond zijn we met het 'leraren team’ en DH wezen bbq-en, Cambodian style. Erg gezellig en lekker en omdat zo’n BBQ voor hun bijna 2 daglonen kost, hebben Andrew en ik de rekening betaald. (Leerkrachten krijgen ongeveer 5$ per dag.)
Btw, bedragen vanaf 1$ gaan hier dus in US $, kleinere bedragen in Cambodjaanse Riel: 1$=4100 Riel maar wordt meestal afgerond op 4000 Riel.
Op zaterdag ben ik naar Choeung Ek gegaan, één van de 129(?) Killing Fields in Cambodja en de meest bekende.
Een beetje een dubbel gevoel had ik daar. Als je verder niets weet, ziet het er daar mooi en vredig uit tot dat je de verhalen hoort. Een deel van het park doet je in eerste instantie denken aan “De Gouw” waar de Hobbits wonen (voor liefhebbers van “The Lord of the Rings”) tot dat je in de gaten krijgt dat die gaten de massagraven waren van de Rode Khmer: destijds ~5m diep maar door de erosie wat meer glooiend geworden.
En dan is er een majestueuze boom, volgehangen met elastieken, gekleurde ambandjes, die een luguber verhaal met zich meedraagt… Check de foto's voor de details. Mensen werden daar niet dood geschoten (te 'duur’) maar met 'boeren gereedschap’ dood geslagen. In een andere grote boom hingen luidsprekers om het geluid van de slachtoffers te overstemmen. Dat geeft de in eerste instantie vredige omgeving toch een heel andere uitstraling.
Het blijkt dat, nog niet zo lang geleden,Angelina Jolie (die heeft enkele Cambodjaanse kinderen geadopteerd) een documentaire/film gemaakt heeft over de tijd dat Pol Pot het hier voor het zeggen had maar dan gezien door de ogen van een 6-jarig kind: “First they killed my father…”. Ik heb hem zelf nog niet gezien maar ik hoor er alleen maar goede verhalen over. Voor de geïnteresseerden, hij zou via Netflix te bekijken moeten zijn. De 'Rode Khmer soldaten’ die dit allemaal uitvoerden, kwamen van het platteland en waren tussen de 10 en 25 jaar oud. Als ze niet deden wat hun was opgedragen, werden ze zelf geëxecuteerd. Da's erg triest allemaal.
Op zondag had ik het plan om naar het Koninklijk Paleis te gaan, maar dat is van 8-11 en van 14-17 uur open. Het plan was om in de ochtend te gaan maar toen kwam de regen met bakken uit de lucht dus toen heb ik me nog maar een keer omgedraaid in bed.
's Middags had ik met Andrew afgesproken om naar een kickboks wedstrijd te gaan dus dat paleis moet nog ff wachten.
Dat kickboksen is hier nogal populair en dus komen er behoorlijk wat mensen op af. Maar als westerling heb je hier 'recht’ op een VIP behandeling dus wij mochten gratis naar binnen en kregen een zitplek vlakbij de ring, net achter de vrouw die de bel moest luiden bij begin en einde van de ronde.
Ik heb de zondag afgesloten met een tuk-tuk party: bier drinken met backpackers in een tuk-tuk die voor het guesthouse te 'wachten’ staat op klanten.
Als je hier bier koopt, kan je prijzen winnen: in de dop (bierfles) of op het lipje (blik) staan afbeeldingen. Bij bepaalde afbeeldingen win je een prijs. Ik win op zondagavond in totaal 3 gratis biertjes… Daar moet op gedronken worden…..🍺
Mijn spijsvertering lijkt zich gelukkig ook aangepast te hebben. Ik heb geen noemenswaardige problemen meer.
Afgelopen vrijdag tijdens de lunchpauze zijn we een naburige wijk in geweest om wat arme families te bezoeken die door de stichting (Beetje Beter) 'gesponsord’ worden. Die sponsoring houdt in dat de familie rijst krijgt als ze hun kinderen naar school laten gaan in plaats van dat de kinderen moeten werken. Dat lijkt prima te werken.
Die mensen opzoeken was wel ff een 'eye-opener’. Als je die kinderen op school ziet, zien ze er schoon en netjes gekleed uit en dat staat in schril contrast met hun woonplek: een schuur met een dak van metalen golfplaten vol met gaten. Geen afgescheiden kamers en een soort van podium dat ze vol leggen met matrassen om te slapen. We (Andrew en ik) mochten wat foto’s maken die ik geupload heb.
Één van die meisjes (staat nog niet op de foto) zit in 'mijn’ klas wat het allemaal nog indrukwekkender maakt.
Ze is wat verlegen maar is wel fanatiek en één van de betere leerlingen.
Later kunnen ze een toelatingsexamen doen om naar een 'private school’ te gaan en daarna mogelijk naar de universiteit.
Het sponsoren gaat dan ook nog door, behalve lesmaterialen moet ook de leraar nog wat toe gestopt worden (geld) om te zorgen dat ze ook echt les krijgen. Tja corruptie op allerlei nivo’s is heel normaal hier.
Op vrijdagavond zijn we met het 'leraren team’ en DH wezen bbq-en, Cambodian style. Erg gezellig en lekker en omdat zo’n BBQ voor hun bijna 2 daglonen kost, hebben Andrew en ik de rekening betaald. (Leerkrachten krijgen ongeveer 5$ per dag.)
Btw, bedragen vanaf 1$ gaan hier dus in US $, kleinere bedragen in Cambodjaanse Riel: 1$=4100 Riel maar wordt meestal afgerond op 4000 Riel.
Op zaterdag ben ik naar Choeung Ek gegaan, één van de 129(?) Killing Fields in Cambodja en de meest bekende.
Een beetje een dubbel gevoel had ik daar. Als je verder niets weet, ziet het er daar mooi en vredig uit tot dat je de verhalen hoort. Een deel van het park doet je in eerste instantie denken aan “De Gouw” waar de Hobbits wonen (voor liefhebbers van “The Lord of the Rings”) tot dat je in de gaten krijgt dat die gaten de massagraven waren van de Rode Khmer: destijds ~5m diep maar door de erosie wat meer glooiend geworden.
En dan is er een majestueuze boom, volgehangen met elastieken, gekleurde ambandjes, die een luguber verhaal met zich meedraagt… Check de foto's voor de details. Mensen werden daar niet dood geschoten (te 'duur’) maar met 'boeren gereedschap’ dood geslagen. In een andere grote boom hingen luidsprekers om het geluid van de slachtoffers te overstemmen. Dat geeft de in eerste instantie vredige omgeving toch een heel andere uitstraling.
Het blijkt dat, nog niet zo lang geleden,Angelina Jolie (die heeft enkele Cambodjaanse kinderen geadopteerd) een documentaire/film gemaakt heeft over de tijd dat Pol Pot het hier voor het zeggen had maar dan gezien door de ogen van een 6-jarig kind: “First they killed my father…”. Ik heb hem zelf nog niet gezien maar ik hoor er alleen maar goede verhalen over. Voor de geïnteresseerden, hij zou via Netflix te bekijken moeten zijn. De 'Rode Khmer soldaten’ die dit allemaal uitvoerden, kwamen van het platteland en waren tussen de 10 en 25 jaar oud. Als ze niet deden wat hun was opgedragen, werden ze zelf geëxecuteerd. Da's erg triest allemaal.
Op zondag had ik het plan om naar het Koninklijk Paleis te gaan, maar dat is van 8-11 en van 14-17 uur open. Het plan was om in de ochtend te gaan maar toen kwam de regen met bakken uit de lucht dus toen heb ik me nog maar een keer omgedraaid in bed.
's Middags had ik met Andrew afgesproken om naar een kickboks wedstrijd te gaan dus dat paleis moet nog ff wachten.
Dat kickboksen is hier nogal populair en dus komen er behoorlijk wat mensen op af. Maar als westerling heb je hier 'recht’ op een VIP behandeling dus wij mochten gratis naar binnen en kregen een zitplek vlakbij de ring, net achter de vrouw die de bel moest luiden bij begin en einde van de ronde.
Ik heb de zondag afgesloten met een tuk-tuk party: bier drinken met backpackers in een tuk-tuk die voor het guesthouse te 'wachten’ staat op klanten.
Als je hier bier koopt, kan je prijzen winnen: in de dop (bierfles) of op het lipje (blik) staan afbeeldingen. Bij bepaalde afbeeldingen win je een prijs. Ik win op zondagavond in totaal 3 gratis biertjes… Daar moet op gedronken worden…..🍺
Wat een verhalen, erg leuk om te lezen alhoewel je ook minder leuke dingen tegenkomt.
Maar ook dat hoort er (helaas) bij en mag niet vergeten worden.
Geniet van al het nieuwe onbekende, we kijken alweer uit naar je volgende verhaal,
lieve groetjes van ons
Fijn wat van je te horen, en gelukkig raakt je lichaam gewend aan z'n nieuwe omgeving.
Indrukwekkend allemaal zeg, een hele andere wereld waarin je terecht bent gekomen.
We wensen je daar nog een hele goede tijd toe en blijven je verhalen volgen.
Groetjes x
Leuk hoor, om jou verhaal te lezen ... en erg indrukwekkend...
Sommige dingen zijn voor mij herkenbaar, zoals de manier van slapen... Zo gaat dat bij Bagus (onze vriend uit Surabaya) ook, ondanks dat hij een "rijke" familie heeft en zelf een goede baan. Als ik jou zie zitten bij de BBQ, dan voel ik bijna de warmte van die omgeving. Toch wel lekker vergeleken met de regen hier. Maar komend weekend wordt het hier ook goed... Misschien wel 20 graden...
Hou je taai en geniet er van, dan genieten wij van jou verslagen.
Liefs en groetjes
Wat een verhalen zeg, dit is eens een andere manier van leven van wat je hier gewoon bent. We zijn blij dat je lichaam zich een beetje heeft aangepast, dan kun je ook veel meer genieten van alles wat je meemaakt. We hopen dat je daar nog een mooie en voor jouw leerzame periode mag beleven.
Maar als we zo jouw verhalen lezen zit er straks wel een boek in als je weer thuis bent.
Nog een fijne tijd en we wachten met spanning naar je volgende verslag.