Argentinië 2019: Buenos Aires Oud en Nieuw, slot.

Dag lieve volgers, 

Hier is dan mijn slot akkoord. Sommige mooie 'natuur' foto's houd ik deze keer voor mezelf. 😉 Maar er is nog wel het eea gebeurt dat het vermelden waard is. Allemaal bedankt voor de leuke reakties via deze blog of via de app. 

Groetjes, Jan. 

Maandag 30 december:

In het vliegtuig heb ik een plekje aan het raam. Het is helder weer dus heb ik nog een mooi uitzicht op de bergen. Ik herken de Lanín, door hun karakteristieke kegelvorm zijn vulkanen goed te herkennen.

Als het landschap vlakker wordt, wordt het ook meer bewolkt. Een uur later dan gepland landen we in Buenos Aires. Het duurt even voordat de bagage uit het vliegtuig komt. 

Buenos Aires heeft 2 vliegvelden, één internationaal vliegveld zo'n 30 km buiten de stad en één vliegveld aan de Rio Plata wat voornamelijk voor binnenlandse vluchten gebruikt wordt. Op het laatste vliegveld ben ik nu. Ondanks dat het niet ver van het centrum ligt, zijn de verbindingen naar de stad slecht. Je bent aangewezen op taxi's. Op het vliegveld staan daarvoor terminals waar je je bestemming in toetst en vervolgens zie je wat het kost en krijg je twee kaartjes. Één voor de taxi chauffeur, bij wie je ook afrekent en één voor jezelf. Dat klinkt allemaal heel aardig en zeker. 

Ik toets 'Costa Rica' in, dat is zowel de naam van het hotel waar ik verblijf als de straat waar het aan ligt. De terminal komt direct met het hotel en ik accepteer dat. Vervolgens mag ik aansluiten in een lange rij met mensen die, net als ik, op een taxi wachten. Er is een continue stroom van taxi's maar ook een flinke aanwas van klanten voor een taxi. Na een half uur stap ik in een taxi en de chauffeur maakt duidelijk dat hij niet weet waar mijn hotel ligt. Ik laat hem het adres en de plattegrond op mijn telefoon zien. Dat is blijkbaar onvoldoende. Hij pakt zijn eigen mobiel en spreekt de naam van het hotel in. Die vindt het hotel en dan vertrekt de taxi. Hij rijdt een wat andere route dan mijn app suggereert maar ik denk dan nog dat zijn route met het drukke verkeer wellicht beter en sneller is. Maar dan begrijp ik van zijn navigatie dat we er bijna zijn. Ik zeg dat dat niet klopt. Hij wijst naar zijn mobiel en het ticket en ik begrijp uit zijn gebaren dat het voor die prijs wel moet kloppen. We staan op een drukke weg en het regent flink en ik heb geen zin in ruzie met hem. Dan checkt hij op zijn telefoon en vindt 'nog' een hotel Costa Rica. Hij gebaart dat hij me daar wel naar toe wil brengen maar niet voor de prijs op het ticket. Hij wijst naar de taximeter en zet die aan. Ik ga akkoord, enige andere optie zou lopen zijn en dat is nog een flink eind. Hij zet me bij het hotel af en ik reken af. Als ik op internet check, vind ik maar één hotel Costa Rica in Buenos Aires. Ook bij de receptie kennen ze maar één hotel met die naam. Een volgende keer toch maar het exacte adres opgeven. 

Bij het hotel doet Oscar open. Hij herkent me direct en begroet me heel hartelijk. Ik heb wederom een kamer boven bij het dakterras. Ik drink een biertje en ga eten in een restaurant in de buurt. Daar heb ik ook gegeten toen ik in Argentinië arriveerde. Destijds heb ik steak gegeten nu ga ik voor vis. Die is prima. 

Dinsdag 31 december:

Bij het ontbijt zie ik ook Eduardo en Silvina weer en ook zij herkennen me en zijn benieuwd naar mijn ervaringen in Argentinië. Eduardo vraagt naar mijn plannen voor vanavond. Ik zeg dat ik die nog niet heb en ik vraag of hij suggesties heeft. Hij zegt dat ze een lijst met aanbevolen restaurants hebben en één ervan heeft vanavond een Oudejaarsdiner dat doorgaat tot na de jaarwisseling. Daar moet je wel voor reserveren. Ik vraag of hij wil bellen of er nog plek is. Dat blijkt het geval en hij reserveert meteen een plek voor mij. Zo ik ben vanavond 'onder de pannen'. Ik wacht wel af of de nacht nog meer gaat brengen. Tegen de middag stopt het met regenen en klaart het op. Ik loop wat rond in de omgeving en drink koffie op een terras. Ik had een heel onbelangrijke reden voor deze vakantie: op 31 december in een korte broek, T-shirt en slippers of sandalen lekker buiten zitten in de zon. Op het nippertje gaat dit lukken. De wolken zijn nagenoeg verdwenen en het is een aangename 27 graden. In het parkje waar ik zit, vraag ik een man om dit vast te leggen op een foto.

Ik word om acht uur verwacht bij het restaurant voor het oudejaarsdiner. Ik weet niet goed wat ik kan verwachten maar ik trek mijn netste outfit aan die ik bij heb: een spijkerbroek met een wit overhemd. Oscar achter de receptie knikt goedkeurend en zegt ook dat ik er goed uit zie.

Ik ben netjes op tijd bij het restaurant en ben één van de eersten. Ik krijg een tafeltje alleen op een binnenterras. Ik zie dat naast mijn tafeltje nog een tafeltje staat voor één persoon maar daar zit nog niemand. De ene na de andere ober komt zich voorstellen maar ene Luis wordt mijn eerste aanspreekpersoon. Hij vraagt of ik al wil beginnen en dat vind ik prima. Ik kies voor een rode wijn. Het menu begint met gegratineerde Patagonische coquilles. Dat is al een goed begin. Dan krijg ik een champignon agnolotti met Patagonische gerookte kaas. Agnolotti is een gevulde pasta, in dit geval dus met champignons.

Dan komt er aan het andere éénpersoons tafeltje naast mij, een mooie jonge vrouw zitten. Die heeft duidelijk ook aandacht aan haar outfit besteed en die is ook passend voor deze gelegenheid. Ze draagt een lange rok van een fijne, beige stof in meerdere lagen en daarboven een topje van een stof met glitters maar niet te overdreven. Ik had het slechter kunnen treffen. 😉

In eerste instantie is ze druk bezig met haar mobiel tijdens de eerste gangen.

Ik begin aan mijn pikante gegrilde lamstong met aardappelen die dezelfde behandeling ondergaan hebben. Dan kijkt mijn leuke buurvrouw mijn kant op en hef ik mijn wijnglas in haar richting. Ze lacht en we proosten samen. Nu is het ijs gebroken en ondertussen dat ik een steak met chimichurri van kruiden, gegrilde asperges en paprika geniet, hebben we een leuk gesprek.

Ze komt uit Brazilië en heet Luciańa. Zij viert ook voor het eerst oud en nieuw zonder familie. Het blijkt ook een ondernemend type te zijn maar ik vind het niet vervelend. Ze zorgt ervoor dat mijn wijnglas ook goed gevuld blijft. Ik wacht even tot zij ook bij het nagerecht is: cheesecake met 'dulche de leche' (caramel saus)en ijs met een Noten melange. Volgens haar hoort daar een dessertwijn bij en dat kan ik alleen maar beamen. Die bestelt ze voor ons beiden. Het nagerecht krijg ik niet helemaal op, ik zit helemaal vol. 

Inmiddels is het bijna zover dat we ook hier aan 2020 gaan beginnen. De champagne komt op tafel. Als het zover is, wensen we eerst elkaar 'Feliz año Nuevo'. We drinken nog champagne en dan vraagt ze of ik mee wil om in dit stadsdeel van Buenos Aires, Palermo, rond te lopen om te kijken wat er te beleven is. Dat is een uitstekend idee. Dan kan het eten wat zakken en heb ik tegelijkertijd een idee hoe het hier in de stad gevierd wordt. Vrijwel alle pleintjes die ik zie, staan vol met terrassen en er is volop live-muziek. Erg leuk en gezellig maar nergens blijven we lang. We gaan ook een club in waar buiten een rij staat. Wij krijgen 'voorrang' en kunnen direct naar binnen. Het is een leuke avond en nacht en nog voor het weer licht wordt, breng ik haar terug naar haar hotel. Dat blijkt niet ver van mijn hotel vandaan.

Woensdag 1 januari:

Ik heb onrustig geslapen. De airco in mijn kamer is er mee opgehouden en waarschijnlijk doet de variatie in alcoholische dranken van afgelopen nacht ook een duit in het zakje. Ik besluit wat te gaan (hard)lopen. Fysieke inspanning helpt bij mij om dat af te breken. Vlakbij mijn hotel is een sportparkje met een circuit aan de buitenkant. Ik laat mijn telefoon in het hotel. De weg naar het parkje weet ik zo ook wel. Na een paar rondjes vind ik het saai en besluit ik mijn aktieradius wat te vergroten. Dat gaat goed tot ik niet in de gaten heb dat ik ergens een 45 graden bocht heb gemaakt ipv 90 graden. Argentijnse steden zijn opgezet als Amerikaanse steden met rechte straten die haaks op elkaar staan. Alleen is dat in Buenos Aires niet heel konsekwent volgehouden. In mijn buurt zitten enkele overgangen van blokken die 45 graden gedraaid zijn tov andere blokken. Dit heeft tot gevolg dat ik niet uitkom waar ik dacht uit te komen. Zonder de navigatie op mijn telefoon en ook zonder een plattegrond is het lastig om de weg terug te vinden. Winkeltjes zijn gesloten en er zijn ook weinig mensen op straat. Zonder mijn telefoon als vertaal hulp, is het ook lastig om de weg te vragen. Ik besluit om te proberen dezelfde weg terug te volgen. Dat lukt en ik ga weer terug naar mijn hotel. Daar hoor ik dat de stroom is uitgevallen, de reden ook waarom mijn airco er mee gestopt is. Er is een monteur bezig om dat te verhelpen. Ik spring onder de douche en besluit om nog even te slapen. Als ik net slaap, wordt er hard op de deur van mijn kamer gebonst. Het is Eduardo van de receptie die zegt dat het hotel ontruimd moet worden ivm brand. Ik trek vlug wat kleren aan en loop het hotel uit. Het blijkt dat het kastje van de elektriciteitsaansluiting, aan de buitenzijde van het hotel, in brand staat. Met een brandblusser is dit snel geblust.

Even later komen de politie en brandweer met zwaailicht en sirenes. Die inspecteren de zaak en zetten de omgeving van het kastje af met linten.

Na een paar uur kunnen we weer naar binnen maar er is geen elektriciteit. De netbeheerder meldt dat het kastje vandaag nog vervangen wordt. Behalve het hotel hebben ook de buren geen stroom. De mensen van het hotel hebben er weinig vertrouwen in dat het vandaag, op Nieuwjaarsdag, gaat lukken om dit te repareren. Als ik wil, kan ik vertrekken naar een ander hotel maar daar heb ik weinig zin in. Morgenvroeg vertrek ik toch weer want dan begint de reis huiswaarts. De komende nacht hoef ik niks te betalen. De terugreis bespreek ik met Eduardo van de receptie die alvast een taxi naar het internationale vliegveld voor mij regelt. Ik ga naar mijn kamer en doe nog een dutje. 

Ik heb niet veel honger, ik eet alleen een salade bij de McDonald's. In de buurt van mijn hotel eet ik nog een ijsje en laadt daar ook mijn telefoon weer wat bij, in mijn hotel gaat dat niet. 

Het is inmiddels donker en het hotel ziet er nu nog sfeervoller uit met kaarsverlichting.

Ik ga op tijd naar bed. 

Donderdag 2 januari:

Ik heb goed geslapen. Gelukkig is het niet te warm geweest afgelopen nacht dus de temperatuur in de kamer was prima. Dat kan in deze tijd van het jaar hier ook wel eens anders zijn. Overdag temperaturen ruim over de dertig graden en 's nachts boven de twintig, zijn heel normaal. Maar gisteren en vannacht zaten we daar royaal onder. 

Ik ben op tijd wakker en dat komt goed uit. Ik kan nog wel douchen hoewel er geen heet water is. Het koude water is niet echt koud. Ik bereid mijn vertrek naar huis voor en pak alles in, gereed voor de terugreis. Silvina zit achter de receptie en we hebben nog een gezellig gesprek. Er zijn niet veel andere gasten. We praten over waar zij vandaan komt en ook over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Zij is heel blij met hoe relaxed ik met de brand en het uitvallen van de elektriciteit om ga. Ze vertelt dat Eduardo afgelopen nacht continu gechecked heeft dat alles goed was met de kaarsen. Ik kan hun niks verwijten. Ze hebben heel adequaat gehandeld en ik heb me nooit ongerust of onveilig gevoeld. 

De taxi is er al op tijd en Silvina vertelt me dat ze een vaste prijs hebben afgesproken. Die kan ik eventueel met de creditcard betalen. Ik zeg dat ik nog genoeg cash geld heb en dat wil ik toch zoveel mogelijk op maken. 

Ik neem afscheid van Silvina en bedank haar en via haar ook Oscar en Eduardo voor de goede zorgen en de aangename sfeer in het hotel. 

De prijs voor de taxi is blijkbaar een scherpe want de chauffeur heeft er goed de vaart in. Het is niet dat ik me onveilig voel maar hij toetert er op los en op de snelweg worden wij niet ingehaald. Hij zet me precies op de juiste plek bij de terminal af. Als ik binnen loop sta ik direct bij de juiste incheck-balie. Maar hier stopt het voorspoedige deel voorlopig. De hele 'slang' staat vol en daarbuiten ook nog een rij van wel 30 meter… Anderhalf uur later ben ik ingechecked. Vervolgens gaat het van de ene naar de andere rij maar die duren minder lang totdat ik nog door de douane moet. Daar staat een lange rij en schiet het niet echt op. Regelmatig worden er mensen uit de 'slang' gehaald op wie een vliegtuig staat te wachten. Die mogen door een 'fast lane'. Na nog eens ruim een uur ben ik door de douane. Ik dacht dat ik nog ruim de tijd had om wat te eten op het vliegveld voor ik in het vliegtuig stap. Maar het boarden van het vliegtuig staat op het punt om te beginnen. Ik koop snel wat eten wat ik mee kan nemen. Het boarden begint op tijd en als één van de laatste ga ik ook aan boord. Dan moeten ook wij nog even wachten omdat nog niet alle passagiers door de douane zijn. 

Een kwartiertje later dan gepland vertrekken we. Ik zit langs een Spaans meisje maar de stoel naast haar is vrij. Ze schuift na vertrek één stoel op en zegt dat ik de vrijgekomen stoel ook mag gebruiken om spullen neer te leggen. Da's wel handig. Na een paar uur komt er een stewardess vragen of die stoel vrij is, wat ik bevestig. Het blijkt dat in de rij stoelen langs ons een gezin zit met een jongetje die zich niet goed voelt. Die ligt nu achter in een gang maar dat is voor de stewardessen niet zo handig. Als ik een stoel opschuif, kan de vader mijn plek innemen en kan de jongen verdeeld over 2 stoelen en moeders schoot liggen. Dat zou wat handiger zijn. Ik zeg dat ik dan wel opschuif. Ik krijg daarvoor een consumptie, een rode wijn en nootjes uit de business class. Ik bied aan om dit te delen met mijn buurmeisje omdat zij ook wat comfort inlevert. Ze bedankt voor het aanbod maar ze hoeft niks.

Een uur eerder dan gepland landen we in Madrid. Lokale tijd is 4 uur 's nachts maar volgens mijn biologische, Argentijnse klok is het 12 uur 's nachts. Ik heb nauwelijks geslapen in het vliegtuig en mijn vlucht naar Amsterdam vertrekt om kwart over zeven lokale tijd. Dus een dutje doen op het vliegveld zit er ook niet in. 

Om kwart voor acht vertrekken we en twee en een half uur later landen we op Schiphol. Daar eet ik nog wat en neem de trein naar huis. 

Daarmee is er een eind gekomen aan deze reis. Ik vond het leuk om dit met jullie te delen en ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn ervaringen te lezen.