Eerste indruk Phnom Penh en start vrijwilligerswerk.

Tijd voor een update, dacht ik.
Op zaterdagochtend met Kimlay, mijn eerste contactpersoon tijdens het vrijwilligerswerk, een tochtje door het centrum van Phnom Penh gemaakt. Het toeristisch middelpunt is de westkant van waar de rivier Tonle Sap in de Mekong stroomt. Als het niet regent, staat het daar vol met kraampjes en mensen die op de grond van alles in de aanbieding hebben. Maar er zijn natuurlijk ook de nodige restaurants, bars, winkels en er is muziek. In die buurt is ook de Central Market te vinden, één van de vele markten die je kunt vinden in de stad. Daar zijn we door heen gelopen en kreeg ik de nodige Khmerse specialiteiten te proeven. Khmer is de oude naam voor bewoners in deze regio maar wordt nu voornamelijk door Cambodjanen nog gebruikt.
En jawel hoor ook de gefrituurde vogelspin was er te koop. Ik heb er eentje opgegeten dus die kan van mijn bucketlist af. Op een van de bijgevoegde foto's zijn verschillende 'eetbare' insecten te zien en de vogelspinnen zijn die zwarte dingen linksboven. Ze smaken wel, niet zo bijzonder en de poten waren nogal taai.
Wat ik lekkerder vond, was een bananenblad gevuld met banaan en een soort mihoen. Dat smaakt prima en vult behoorlijk. Nog een soort van pinda’s geprobeerd maar die leken wel van steen. Dus die sla ik voortaan over. Ik wil het risico niet lopen dat er hier een stuk tand af breekt. Daarna terug naar het guesthouse en de gang van zaken mbt vrijwilligerswerk doorgesproken. Ik heb een vaste tuk-tuk chauffeur, DH genaamd en ja dat is die met de Willempie helm aan zijn tuk-tuk. Hij brengt me iedere schooldag naar de school en weer terug.
In de middag ben ik naar het Tuol Sleng museum geweest, ook wel bekend als S-21: dat was vroeger een school maar in de periode dat de Rode Khmer het hier voor het zeggen had, was dat één beruchte gevangenis waar mensen 'ondervraagd’ werden. Er wordt nogal expliciet uit de doeken gedaan hoe het er aan toe ging. Meerdere landen hebben vergelijkbare trauma's maar het was voor mij verbazingwekkend om te horen dat er tot eind jaren negentig in bijvoorbeeld een land als Zweden, getwijfeld werd aan de ware aard van dit regime. En dat was niet alleen Zweden, tot 1992 was de Rode Khmer nog de officiële vertegenwoordiger van Cambodja bij de VN…
Door toedoen van de Rode Khmer heeft ongeveer een kwart van de bevolking destijds (7 miljoen inwoners) het leven verloren. Da’s wel ff genoeg over de recente, Cambodjaanse geschiedenis.

In de avond arriveerde Andrew in het guesthouse, een Engelse generatiegenoot die hier ook les komt geven de komende 3 weken. Het is voor hem al het 5de of 6de jaar dat hij dit doet. Hij gaat naar hetzelfde project (school) als ik dus zullen we samen naar school en terug reizen.
Zondag heb ik het rustig aan gedaan, enerzijds omdat mijn maag en darmstelsel hun aanwezigheid duidelijk lieten voelen, anderzijds omdat het behoorlijk regende. Ik ben niet misselijk maar het is vrij frequent "p….pen zonder te drukken". Ik denk dat het tekenen van aanpassing zijn aan mijn andere leefomgeving.
In de avond ga ik met Andrew eten in een restaurant bij de rivier, steak met frietjes, wellicht herkenbaar voor mijn spijsvertering.

Maandag, mijn 'eerste’ schooldag: de school is onderverdeeld in 5 groepen, A t/m D en een groep die ze dagopvang noemen. Niet strict onderverdeeld in leeftijd maar meer hoe goed ze het Engels beheersen. A is het hoogste niveau en D het laagste, op de dagopvang na dan. Omdat Andrew en ik het Kmer niet beheersen worden wij ingezet op de groepen A (Andrew) en B (ik dus). Daar kun je redelijk mee in het Engels praten en die snappen wat we zeggen.
In de ochtend geven we van 9 tot 11 les aan de ene groep en van 1 tot 3 aan een andere. Naast deze school, waar ze alleen Engels krijgen, gaan ze ook nog naar een 'nationale’ school waar ze de andere vakken krijgen. Dat is hier een halve dag en de andere helft komen ze naar 'onze’ school. In de morgen bestaat 'mijn’ klas uit 10-15 leerlingen en in de middag is dat ongeveer de helft. Ze zijn allemaal tussen de 10 en 15 jaar oud en erg enthousiast. Vergeleken met kinderen bij ons van dezelfde leeftijd zijn ze erg speels en gek op spelletjes. Maandagochtend kijk ik nog mee met mr Chhunlean, hoofd van de school en eerste aanspreekpunt voor ons vwb de school. Maar vanaf de middag mag ik het zelf doen. Da’s wel ff wennen mede doordat het gebruikte lesboek erg (Engels) westers georiënteerd is. Het verhaal in het boek gaat over een koppel wat de ambitie heeft om 120 jaar oud te worden en denken dat te bereiken door een behoorlijk extreem dieet van voornamelijk rauwe groenten. Los van het feit dat dat zelfs in het Westen niet onomstreden is, is het hier op zijn zachtst gezegd een erg 'ver van mijn bed’ verhaal. Maar mr. Chhunlean heeft dat blijkbaar ook in de gaten en zegt dat ik de vrijheid heb om de les naar eigen inzicht in te delen.
Maandagmiddag regent het een tijdje erg hard, wij zouden het een wolkbreuk noemen. Dat maakt dat onze terugreis soms meer weg heeft van een boottocht. Op plekken staat het water meer dan een halve meter hoog. Toch weer een bijzonder fotomoment. Gelukkig geen probleem voor DH en zijn tuk-tuk, zonder problemen zet hij ons weer bij het guesthouse af.
De afstand naar school is een kleine 20km volgens maps.me en daar doen we 1 tot 1.5 uur over, afhankelijk van het verkeer.
Da’s 's morgens om half acht vertrekken en dan zijn we weer tegen vijven terug bij het guesthouse. Dan is het toch wel beter als je met zijn tweeën in de tuk-tuk zit.

Dinsdag voel ik me al weer wat beter op mijn gemak voor de klas. Ik lijk er redelijk in te slagen ze bij te brengen wanneer je a, an en the gebruikt. Ook mijn spijsvertering lijkt wat te verbeteren, in ieder geval voelt het beter. Boven de pot is het nog steeds “let it go” maar de frequentie is lager.

Op woensdag is het rustig op school door activiteiten op de staatsschool. We vullen de lessen met wat (taal) spelletjes.

Dat lijkt me meer dan genoeg leesvoer voor het thuisfront.