De tweede week.
16 oktober 2017
Maandagochtend weer op tijd (~6 uur) uit bed om aan de 2de week als leraar Engels te beginnen. Het is afgelopen nacht behoorlijk ontstuimig geweest met het weer, aldus Andrew: veel onweer en regen. Ik heb daar niks van mee gekregen en door alles heen geslapen. Onderweg volgt het bewijs: in de wijk waar het vorige week blank stond, staat het water nu nog weer iets hoger terwijl het daar op vrijdag al weer bijna droog was. Het is ook nog 'regenseizoen’ dus voor de mensen hier is het 'business as usual’. (Als nieuwbakken leraar Engels moet ik er af en toe wat Engelse termen ingooien, ;-).)
Afgezien van de drukte, op maandag is het altijd drukker, bereiken we na dik anderhalf uur, zonder problemen de school. Het lesgeven aan deze kinderen gaat me inmiddels wat beter af, al zeg ik het zelf.
In het guesthouse verblijft ook nog Joost, een dertiger met rasta haar een baard(je) en een hoofddoek. Op één van de foto's kun je hem herkennen. Hij is hier al sinds maart en heeft ook een aantal maanden vrijwilligerswerk (computer lessen) op beide SBB projecten gedaan. Stichting Beetje Beter heeft hier 2 scholen, SBB1 en SBB2. Ik ben aktief op SBB2.
Terug naar Joost; hij heeft het hier prima naar zijn zin en is niet van zins hier nog weg te gaan. Hij heeft in Nederland niet veel wat hem bindt en voelt zich hier beter op zijn plek. Het is een heel aardige gast die ik ook vaak zie bij de “tuk-tuk party’s”. Op dinsdagavond zie ik hem op straat zitten met enkele politieagenten, iemand in een legeruniform en een paar tuk-tuk chauffeurs. Ze eten gezamenlijk wat Cambodjaanse gerechten maar drinken vooral bier. Er wordt een plekje voor mij vrij gemaakt en ik 'moet’ aanschuiven. Om niet onbeleefd te zijn, voldoe ik aan het verzoek. Er wordt 'lichte druk’ op me uitgeoefend om wat mee te eten en het is pas OK als ik het vlees in een saus dip waar de pepers nog duidelijk in te herkennen zijn. Mijn vaardigheden met de chop-sticks (stokjes) worden met instemmende hoofdknikjes goed gekeurd. Ook mijn reactie op het nuttigen van vlees wat ik dip in de pepersaus, is blijkbaar OK. Ik ontkom er ook niet aan om enkele biertjes van hun aan te nemen. Ze snappen inmiddels wel dat westerlingen geen ijs in het bier willen maar zelf doen ze dat wel. IJs wordt hier van leidingwater gemaakt dus dat is sowieso niet aan te raden. Lang blijf ik er niet zitten en met Joost ga ik in de buurt wat eten in een restaurantje waar meerdere buitenlanders zitten. Het zijn van die figuren die hier om één of andere reden zijn blijven hangen en dus ook al wat ouder zijn. Nou is het eten in restaurants hier in het algemeen niet duur (~5$, inclusief bier/fris) maar daar is het echt goedkoop: met zijn tweeën nog geen 5$. En het smaakte prima. De restaurants aan de rivier zijn iets 'prijziger', ook afhankelijk van wat je wil eten en drinken, veel westerse gerechten en dranken zijn verkrijgbaar.
De temperatuur is overdag met ~35 graden een graad of 5 hoger dan vorige week en dat laat zich voelen. Maar als zelfs de 'lokalen’ (Cambodjanen) zich beklagen over de broeierige warmte, mogen wij dat ook. 's Avonds is het met een dikke 25 graden (en geen zon natuurlijk, die gaat rond de klok van 6 onder) wel aangenaam.
Op woensdagmiddag en donderdagochtend voegen we 'mijn’ groep en die van Andrew samen om naar een, Engels gesproken, film te kijken. Ochtend- en Middaggroep zijn andere kinderen dus als we zoiets voor de ene groep doen, moet dat dus ook voor de andere om geen scheve gezichten te krijgen.
Plan was om “Mr Bean’s holiday” te laten zien maar die blijkt helaas onvindbaar.
In plaats daarvan wordt het op woensdagmiddag “Moana”, een Disney animatiefilm over een Polynesisch prinsesje. Op donderdagochtend wordt het “Tinkerbell and the legend of Neverbeast”, ook een Disney animatiefilm. Dat weten de kinderen ook te waarderen. Da’s toch weer wat anders dan een les over “Comparatives and Superlatives” (vergrotende en overtreffende trap). Da’s net zo logisch als in het Nederlands, niet dus.
Op donderdagochtend op weg naar school reed de motor van de tuk-tuk zijn achterband lek. ‘Gelukkig’ zat er een klein stukje verderop een 'zaak’ waar ze motoren repareren. Van die zaakjes zie je op heel veel plaatsen in de stad. Een jongen ging er direct mee aan de slag. Er zat een flinke scheur in de binnenband; die was niet meer te repareren. Een nieuwe binnenband er in en 20 minuten later (en onze chauffeur 20.000 Riel armer) waren we alweer onderweg. Hoezo moet je geduld hebben in Azië? ;-)
Op zaterdag heb ik de toerist uitgehangen. In de ochtend ben ik naar het Royal Palace geweest. Dat is pas begin 20ste eeuw gebouwd en ik vind het bijzonder hoeveel vooral Boeddhistische versieringen er overal aangebracht zijn. Het geheel ziet er heel fraai uit en je zou denken dat het veel ouder is. Helaas mag je bijna nergens naar binnen, alleen kijken door een deuropening.
De volgende dag (zondag) is de gedenkdag van het overlijden van de vorige koning. Dan is er een ceremonie gepland en mede daarom was de huidige koning tijdens mijn bezoek aanwezig in het paleis wat blijkt uit het feit dat de koninklijke vlag gehesen is.
De huidige koning, Norodom Sihamoni, zit sinds 2004 op de troon en volgde de geliefde Norodom Sihanouk op. Sihamoni is een vrijgezel van 65 jaar...
Een onderdeel van het paleiscomplex is de Zilveren Pagode. Daar mag je wel naar binnen als je buiten je schoenen uit doet. Die Pagode heet zo omdat er een zilveren tegelvloer in ligt van ca 7 ton… De Cambodjanen noemen het de Smaragden Pagode omdat één van de meest bijzondere voorwerpen een Buddha is van ca 0.5m groot uit één stuk smaragd. Deze en een aantal andere kostbaarheden zoals een gouden Buddha zijn door de koning begraven om ze uit handen van de Rode Khmer te houden en met succes.(Binnen in de pagode mocht niet gefotografeerd worden.)
Vroeger bezat de koning ook een aantal albino olifanten (wit dus) maar die hebben de Rode Khmer niet overleefd.
Daarna ben ik naar het nationaal museum geweest waar veel voorwerpen en beelden te zien zijn uit de Khmer historie. Er zijn tijden geweest dat het huidige Thailand, Laos, Vietnam en delen van Myanmar (Birma) onderdeel uitmaakten van het Khmer rijk. Het is een combinatie van Hindoeïstische en Boeddhistische geschiedenis die wat meer met elkaar verweven is dan ik me bewust was. Niet helemaal onlogisch want de bakermat van het Hindoeïsme ligt in India, niet heel ver hier vandaan.
Op zondag hebben we een uitstapje naar Phnom Udong, een “pukkel” van 150-200m hoog waar bovenop een Bhoedistische tempel staat. Het ligt ongeveer 30km noordelijk van Phnom Penh. 'We’ zijn Andrew, ik enkele leerkrachten van SBB2 en leerlingen en oud-leerlingen de meeste uit Andrew’s klas. Die plek is een trekpleister voor voornamelijk lokale bevolking met veel kraampjes en mensen die picknicken in het bos. Er hangen ook veel hangmatten, die daar blijkbaar altijd hangen, bijzonder. Het ziet er erg gezellig uit. Volgens Chhunlean (hoofd van SBB2) was hier vroeger het koninklijk paleis voordat dat naar Phnom Penh verhuisde.
Andrew, de kinderen en ik gaan omhoog met een goed onderhouden trap. Onderweg zien we veel aapjes die erg brutaal zijn en proberen bloemen af te pakken die enkele kinderen bij zich hebben om op een altaar bij de tempel te leggen. De apen hebben soms succes en eten dan de bloemen op. Onderweg zie ik ook diverse aangelegde vijvers waar veel vis in zit. Voer voor de vissen kun je ter plekke kopen. Uiteindelijk komen we boven bij de tempel waar de schoenen/slippers uit moeten en evt hoed of pet ook af moet. Het is zonnig en erg warm dus zoeken we de schaduwzijde op om groepsfoto’s te maken met een tiental verschillende toestellen waaronder mijn telefoon. Er staan nog enkele oudere Boeddhistische monumenten die we bekijken en ik zie dan de oude trap naar de tempel en vraag of we die naar beneden kunnen nemen. Meerdere kinderen raden dit af omdat dat te gevaarlijk zou zijn. Ik doe het maar niet omdat er niemand mee gaat, het er nogal glibberig uit ziet en ik op slippers ben met een gladde zool. Ik moet met veel kinderen maar ook volstrekt onbekende Cambodjanen op de foto; een westerling is hier een bezienswaardigheid.
We gaan weer naar beneden waar de tuk-tuk chauffeurs, leraren met aanhang een picknick plek voor de volwassenen en de kinderen hebben ingericht. Er is van alles te eten: rijst, kip, garnalen, vis (een soort van kleine meervallen), kikkers, etc.
De kinderen worden van fris of water voorzien. Van de volwassen mannen wordt verwacht dat ze bier drinken, nou vooruit dan ;-).
Als de kinderen alles op hebben, willen ze nog een keer naar boven. Andrew gaat mee, ik pas deze keer.
Gauw genoeg daarna begint het flink te regenen en verhuizen we naar een tuk-tuk zodat het een tuk-tuk party wordt.
Als iedereen weer terug is, de kinderen hebben kunnen schuilen voor de ergste regen, gaat de karavaan weer naar Phnom Penh. Aan de rand van Phnom Penh besluit onze tuk-tuk chauffeur, DH, dat we mee moeten naar zijn zus om daar nog wat te eten en drinken. Ik heb van beide genoeg gehad en Andrew is minder avontuurlijk ingesteld dus veel raken ze aan ons niet kwijt. Nadat ik een avontuurlijke onderneming naar het toilet heb volbracht, over half verrotte planken over het water naar het toilet toe, dringen we er bij DH op aan om ons toch maar af te zetten bij het guesthouse. Van dat laatste deel krijg ik niet veel meer mee (dutje) en volgens Andrew was het af en toe nodig dat hij DH op andere weggebruikers attent maakte :-\. Het is een wat minder einde voor een voor de rest erg leuke en gezellige dag. Het is fijn om met de leerlingen eens een dag buiten de stad te zijn op een plek waar de lokale bevolking relaxed.
Afgezien van de drukte, op maandag is het altijd drukker, bereiken we na dik anderhalf uur, zonder problemen de school. Het lesgeven aan deze kinderen gaat me inmiddels wat beter af, al zeg ik het zelf.
In het guesthouse verblijft ook nog Joost, een dertiger met rasta haar een baard(je) en een hoofddoek. Op één van de foto's kun je hem herkennen. Hij is hier al sinds maart en heeft ook een aantal maanden vrijwilligerswerk (computer lessen) op beide SBB projecten gedaan. Stichting Beetje Beter heeft hier 2 scholen, SBB1 en SBB2. Ik ben aktief op SBB2.
Terug naar Joost; hij heeft het hier prima naar zijn zin en is niet van zins hier nog weg te gaan. Hij heeft in Nederland niet veel wat hem bindt en voelt zich hier beter op zijn plek. Het is een heel aardige gast die ik ook vaak zie bij de “tuk-tuk party’s”. Op dinsdagavond zie ik hem op straat zitten met enkele politieagenten, iemand in een legeruniform en een paar tuk-tuk chauffeurs. Ze eten gezamenlijk wat Cambodjaanse gerechten maar drinken vooral bier. Er wordt een plekje voor mij vrij gemaakt en ik 'moet’ aanschuiven. Om niet onbeleefd te zijn, voldoe ik aan het verzoek. Er wordt 'lichte druk’ op me uitgeoefend om wat mee te eten en het is pas OK als ik het vlees in een saus dip waar de pepers nog duidelijk in te herkennen zijn. Mijn vaardigheden met de chop-sticks (stokjes) worden met instemmende hoofdknikjes goed gekeurd. Ook mijn reactie op het nuttigen van vlees wat ik dip in de pepersaus, is blijkbaar OK. Ik ontkom er ook niet aan om enkele biertjes van hun aan te nemen. Ze snappen inmiddels wel dat westerlingen geen ijs in het bier willen maar zelf doen ze dat wel. IJs wordt hier van leidingwater gemaakt dus dat is sowieso niet aan te raden. Lang blijf ik er niet zitten en met Joost ga ik in de buurt wat eten in een restaurantje waar meerdere buitenlanders zitten. Het zijn van die figuren die hier om één of andere reden zijn blijven hangen en dus ook al wat ouder zijn. Nou is het eten in restaurants hier in het algemeen niet duur (~5$, inclusief bier/fris) maar daar is het echt goedkoop: met zijn tweeën nog geen 5$. En het smaakte prima. De restaurants aan de rivier zijn iets 'prijziger', ook afhankelijk van wat je wil eten en drinken, veel westerse gerechten en dranken zijn verkrijgbaar.
De temperatuur is overdag met ~35 graden een graad of 5 hoger dan vorige week en dat laat zich voelen. Maar als zelfs de 'lokalen’ (Cambodjanen) zich beklagen over de broeierige warmte, mogen wij dat ook. 's Avonds is het met een dikke 25 graden (en geen zon natuurlijk, die gaat rond de klok van 6 onder) wel aangenaam.
Op woensdagmiddag en donderdagochtend voegen we 'mijn’ groep en die van Andrew samen om naar een, Engels gesproken, film te kijken. Ochtend- en Middaggroep zijn andere kinderen dus als we zoiets voor de ene groep doen, moet dat dus ook voor de andere om geen scheve gezichten te krijgen.
Plan was om “Mr Bean’s holiday” te laten zien maar die blijkt helaas onvindbaar.
In plaats daarvan wordt het op woensdagmiddag “Moana”, een Disney animatiefilm over een Polynesisch prinsesje. Op donderdagochtend wordt het “Tinkerbell and the legend of Neverbeast”, ook een Disney animatiefilm. Dat weten de kinderen ook te waarderen. Da’s toch weer wat anders dan een les over “Comparatives and Superlatives” (vergrotende en overtreffende trap). Da’s net zo logisch als in het Nederlands, niet dus.
Op donderdagochtend op weg naar school reed de motor van de tuk-tuk zijn achterband lek. ‘Gelukkig’ zat er een klein stukje verderop een 'zaak’ waar ze motoren repareren. Van die zaakjes zie je op heel veel plaatsen in de stad. Een jongen ging er direct mee aan de slag. Er zat een flinke scheur in de binnenband; die was niet meer te repareren. Een nieuwe binnenband er in en 20 minuten later (en onze chauffeur 20.000 Riel armer) waren we alweer onderweg. Hoezo moet je geduld hebben in Azië? ;-)
Op zaterdag heb ik de toerist uitgehangen. In de ochtend ben ik naar het Royal Palace geweest. Dat is pas begin 20ste eeuw gebouwd en ik vind het bijzonder hoeveel vooral Boeddhistische versieringen er overal aangebracht zijn. Het geheel ziet er heel fraai uit en je zou denken dat het veel ouder is. Helaas mag je bijna nergens naar binnen, alleen kijken door een deuropening.
De volgende dag (zondag) is de gedenkdag van het overlijden van de vorige koning. Dan is er een ceremonie gepland en mede daarom was de huidige koning tijdens mijn bezoek aanwezig in het paleis wat blijkt uit het feit dat de koninklijke vlag gehesen is.
De huidige koning, Norodom Sihamoni, zit sinds 2004 op de troon en volgde de geliefde Norodom Sihanouk op. Sihamoni is een vrijgezel van 65 jaar...
Een onderdeel van het paleiscomplex is de Zilveren Pagode. Daar mag je wel naar binnen als je buiten je schoenen uit doet. Die Pagode heet zo omdat er een zilveren tegelvloer in ligt van ca 7 ton… De Cambodjanen noemen het de Smaragden Pagode omdat één van de meest bijzondere voorwerpen een Buddha is van ca 0.5m groot uit één stuk smaragd. Deze en een aantal andere kostbaarheden zoals een gouden Buddha zijn door de koning begraven om ze uit handen van de Rode Khmer te houden en met succes.(Binnen in de pagode mocht niet gefotografeerd worden.)
Vroeger bezat de koning ook een aantal albino olifanten (wit dus) maar die hebben de Rode Khmer niet overleefd.
Daarna ben ik naar het nationaal museum geweest waar veel voorwerpen en beelden te zien zijn uit de Khmer historie. Er zijn tijden geweest dat het huidige Thailand, Laos, Vietnam en delen van Myanmar (Birma) onderdeel uitmaakten van het Khmer rijk. Het is een combinatie van Hindoeïstische en Boeddhistische geschiedenis die wat meer met elkaar verweven is dan ik me bewust was. Niet helemaal onlogisch want de bakermat van het Hindoeïsme ligt in India, niet heel ver hier vandaan.
Op zondag hebben we een uitstapje naar Phnom Udong, een “pukkel” van 150-200m hoog waar bovenop een Bhoedistische tempel staat. Het ligt ongeveer 30km noordelijk van Phnom Penh. 'We’ zijn Andrew, ik enkele leerkrachten van SBB2 en leerlingen en oud-leerlingen de meeste uit Andrew’s klas. Die plek is een trekpleister voor voornamelijk lokale bevolking met veel kraampjes en mensen die picknicken in het bos. Er hangen ook veel hangmatten, die daar blijkbaar altijd hangen, bijzonder. Het ziet er erg gezellig uit. Volgens Chhunlean (hoofd van SBB2) was hier vroeger het koninklijk paleis voordat dat naar Phnom Penh verhuisde.
Andrew, de kinderen en ik gaan omhoog met een goed onderhouden trap. Onderweg zien we veel aapjes die erg brutaal zijn en proberen bloemen af te pakken die enkele kinderen bij zich hebben om op een altaar bij de tempel te leggen. De apen hebben soms succes en eten dan de bloemen op. Onderweg zie ik ook diverse aangelegde vijvers waar veel vis in zit. Voer voor de vissen kun je ter plekke kopen. Uiteindelijk komen we boven bij de tempel waar de schoenen/slippers uit moeten en evt hoed of pet ook af moet. Het is zonnig en erg warm dus zoeken we de schaduwzijde op om groepsfoto’s te maken met een tiental verschillende toestellen waaronder mijn telefoon. Er staan nog enkele oudere Boeddhistische monumenten die we bekijken en ik zie dan de oude trap naar de tempel en vraag of we die naar beneden kunnen nemen. Meerdere kinderen raden dit af omdat dat te gevaarlijk zou zijn. Ik doe het maar niet omdat er niemand mee gaat, het er nogal glibberig uit ziet en ik op slippers ben met een gladde zool. Ik moet met veel kinderen maar ook volstrekt onbekende Cambodjanen op de foto; een westerling is hier een bezienswaardigheid.
We gaan weer naar beneden waar de tuk-tuk chauffeurs, leraren met aanhang een picknick plek voor de volwassenen en de kinderen hebben ingericht. Er is van alles te eten: rijst, kip, garnalen, vis (een soort van kleine meervallen), kikkers, etc.
De kinderen worden van fris of water voorzien. Van de volwassen mannen wordt verwacht dat ze bier drinken, nou vooruit dan ;-).
Als de kinderen alles op hebben, willen ze nog een keer naar boven. Andrew gaat mee, ik pas deze keer.
Gauw genoeg daarna begint het flink te regenen en verhuizen we naar een tuk-tuk zodat het een tuk-tuk party wordt.
Als iedereen weer terug is, de kinderen hebben kunnen schuilen voor de ergste regen, gaat de karavaan weer naar Phnom Penh. Aan de rand van Phnom Penh besluit onze tuk-tuk chauffeur, DH, dat we mee moeten naar zijn zus om daar nog wat te eten en drinken. Ik heb van beide genoeg gehad en Andrew is minder avontuurlijk ingesteld dus veel raken ze aan ons niet kwijt. Nadat ik een avontuurlijke onderneming naar het toilet heb volbracht, over half verrotte planken over het water naar het toilet toe, dringen we er bij DH op aan om ons toch maar af te zetten bij het guesthouse. Van dat laatste deel krijg ik niet veel meer mee (dutje) en volgens Andrew was het af en toe nodig dat hij DH op andere weggebruikers attent maakte :-\. Het is een wat minder einde voor een voor de rest erg leuke en gezellige dag. Het is fijn om met de leerlingen eens een dag buiten de stad te zijn op een plek waar de lokale bevolking relaxed.
Geniet ervan .
Grtjs ons
Volgens mij heb je het wel naar je zin.
Groetjes,
John en Anja
Liefs en groetjes