Vertrek uit Phnom Penh, Angkor Wat.

Zaterdag 28 oktober:
De nieuwe vrijwilligster, Diede, is gearriveerd. Een leuk meisje van voorin in de twintig en ze komt uit Helmond! Nou horen de Nederlanders vrij snel dat ik van beneden de rivieren kom maar in gesprek met haar wordt dat nog 'erger’. En ze is heerlijk direct, niet ongewoon voor iemand uit Helmond. Het is fijn om ff in het dialect met haar te praten. Samen met Joost en Julia gaan we naar een sushi restaurant. Het eten is prima. Als we van het restaurant terug lopen, proberen 2 jongens op een scooter de tas van Diede te grijpen maar dat lukt gelukkig niet.
Onderweg stoppen we nog bij een Starbucks tent voor koffie, nog niet veel gehad hier.
We drinken nog wat bij het guesthouse en sluiten zo een gezellige avond af. Aan de ene kant vind ik het jammer dat ik de volgende dag vertrek, het was heel gezellig met Joost en de meiden, maar aan de andere kant heb ik wel ff genoeg van Phnom Penh. Ik heb nog nooit zo lang in een stad geleefd en een stadsmens verwacht ik ook nooit te worden.

Zondag 29 oktober: Ik heb de wekker om 5 uur gezet maar zoals meestal hier in Cambodja, wordt ik al eerder wakker. (Only in Cambodia ;-).) Douchen, de laatste spullen inpakken en dan de openstaande rekening van het guesthouse nog betalen. Dat blijkt nog lastig want die is niet up-to-date en de jongen die aanwezig is, spreekt heel beperkt Engels. Gelukkig komt even later zijn collega die het weet af te handelen net voor ik opgepikt wordt voor mijn reis naar Siem Reap.
De bus is prima met stoelen waarvan de rugleuning naar achter kan en voldoende beenruimte. Ik had in Phnom Penh nog een lekker zachte doek gekocht omdat soms, zoals in deze bus, de airco nogal zijn best doet. Die doek komt dus mooi van pas zodat niets een dutje in de bus verstoord. De busrit naar Siem Reap verloopt prima, de bus zit nog niet halfvol, en om de 2 uur is er een korte stop. Er wordt zelfs een film gedraaid: The Jungle Book. Dat vind ik leuker dan het Cambodjaans gezang, in het Khmer ondertiteld. Het einde zal ik nog een andere keer moeten kijken want net daarvoor stopt de bus en de film wordt daarna niet meer aan gezet.
Ik had een mailtje naar het guesthouse in Siem Reap gestuurd met welke bus ik arriveer. Dat was om ze te laten weten, hoe laat ze mij kunnen verwachten. Ik krijg een antwoord dat er dan een tuk-tuk klaar zal staan om me naar het guesthouse te brengen. Dat is inbegrepen service van het huis, net zo handig.
Het guesthouse heet The Villa Siem Reap. De naam doet me in eerste instantie denken aan een heel fout programma waarin (Engelse) jongeren in een villa helemaal los gaan.
Bij aankomst is dat gauw genoeg over: het is een prima guesthouse maar niet zo luxueus als de villa uit dat tv programma. Het heeft wel een net zwembad, dat dan weer wel. Ik krijg een kamer direct naast het zwembad en dat blijkt toch iets minder: het is redelijk gehorig en aangezien er goed gebruik gemaakt wordt van het zwembad, is dat soms nogal luidruchtig. Dat wordt het zeker als enkele jongeren muziek aan zetten: ik ben niet echt een rap-liefhebber en als dat in het Cambodjaans gaat, wordt het er niet beter op. De jongen bij de receptie had al gemeld dat ik vanwege mijn late boeking niet de beste kamer had maar als ik dat zou willen, kan hij kijken wanneer er een andere kamer vrij komt.
Ik eet bij een restaurant langs het guesthouse waar ze een voor mij onbekende maat bierfles hebben: 640 ml. Het smaakt hetzelfde en ik krijg een pul bij uit de diepvriezer, goed geregeld. Daarna verken ik het centrum van Siem Reap. Da’s echt een toeristisch stadje: veel cafés, restaurants en winkeltjes gericht op toerisme. De straat waar het uitgaansleven zich concentreert, heet heel toepasselijk “Pub street”.
Sommige 'straatjes’ zijn alleen voor voetgangers. Die zijn zo smal dat het voor een tuk-tuk al passen en meten is. Daar vind ik een Irish pub, de eigenaar is een Ier maar niet aanwezig in het café. Het aanwezige personeel spreekt prima Engels en doet zijn best om het 'Iers gezellig’ te maken, oa met de muziek (Thin Lizzy). Het enige Ierse bier dat ze hebben is Guinness maar daar heb ik geen zin in. Dus na een (normaal) Angkor biertje ga ik weer terug naar het guesthouse.

Maandag 30 oktober: Bij het ontbijt vertelt de jongen van de receptie me dat er een andere kamer vrij is. Dus verhuis ik na het ontbijt naar een rustiger kamer op de eerste verdieping.
Om half negen is mijn tuk-tuk chauffeur er om me naar Angkor Wat te brengen.
Angkor Wat is de belangrijkste toeristische trekpleister van Cambodja met ieder jaar miljoenen bezoekers. Het zou niet misstaan in het lijstje met de 7 wereldwonderen maar staat daar niet tussen. Het heeft wel een beschermde status bij UNESCO, het staat op de Werelderfgoed lijst. Het gehele complex heet eigenlijk Angkor, wat Khmer is voor hoofdstad. Angkor Wat is de meest bekende tempel van het complex en staat ook afgebeeld op de Cambodjaanse vlag. Het gehele complex besloeg ooit een gebied van 3000 km². Dat is ongeveer zo groot als Overijssel. Het was de grootste stad uit het pre-industriële tijdperk. In de hoogtij jaren schat men dat er 800.000 mensen woonden….
De meeste tempels van Angkor liggen in een gebied van grofweg 7 bij 10 km dus lopen is niet echt een optie, zeker omdat het bezichtigen van de tempels al het nodige lopen, klimmen en klauteren met zich meebrengt. Het is niet geschikt voor rolstoelen. Via het guesthouse heb ik een tuk-tuk die me rond rijdt op het complex.
Om toegang tot het gebied te krijgen moet je, als buitenlander, een pas kopen. Die is niet goedkoop. Afgelopen februari zijn de prijzen nog fors verhoogd: $37,- voor 1 dag, $62,- voor 3 dagen te gebruiken in 1 week en er is nog een 7-daagse pas voor $72,-. Dat was respectievelijk $20, $40, $60.
Bij iedere tempel moet je die pas, waarop ook een foto van je staat, laten zien.
Ik heb de 3-daagse pas aangeschaft. Het kantoor waar je dat moet doen, is al indrukwekkend: ik tel 48 kassa’s waar vrijwel overal rijen mensen voor staan en dan is het nog niet eens echt hoogseizoen. Gelukkig staat voor de kassa voor een 3-daagse pas maar 1 persoon dus dat is snel geregeld.
Julia, die ook naar Angkor is geweest, zei al dat het duurder was dan de Efteling. Dat is niet de enige vergelijking die tussen beide 'parken' te maken is: Angkor is één groot 'sprookjesbos’ maar dan met Hindoeïstische en Boeddhistische legendes als achtergrond en als je de bovenste verdieping van Angkor Wat wilt zien, moet je ook in een rij aansluiten, inclusief bordjes met wachttijd vanaf hier nog 45 minuten…
Als je er in geïnteresseerd bent, zoals ik, is het prachtig. Het is sowieso indrukwekkend als je beseft dat dit ongeveer 1000 jaar geleden (tussen eind 9de eeuw en 14de eeuw) gebouwd is. De hoeveelheid, vaak zeer gedetailleerde bas-reliëfs (sculpturen) die er in de stenen gemaakt zijn, is ook indrukwekkend. Die beelden de legendes, oorlogen en het leven destijds, uit. Over de gebruikte materialen (verschillende soorten stenen) en de konstrukties (afvoeren en opslaan van water) is goed nagedacht waardoor er nu nog veel te zien is. De jungle, antiek-rovers en communisten hebben de meeste schade veroorzaakt. De communisten verboden afbeeldingen van religieuze figuren dus zijn van veel beelden de hoofden afgehakt .
De eerste dag doe ik de kleine tour met naast Angkor Wat ook oa de Ta Phrom tempel die als decor gebruikt is in de Tomb Raider films met Angelina Jolie als Lara Croft. Daar hebben ze de bomen laten staan die zich letterlijk geworteld hebben tussen de stenen van de tempel. Dat ziet er heel indrukwekkend uit evenals de tempel zelf. Ik heb een "kleine" selectie van de vele foto's die ik gemaakt heb, toegevoegd.

Dinsdag 31 oktober: Vandaag begint vroeg, om 4:15 uur gaat de wekker want om 5 uur is mijn tuk-tuk chauffeur er om de zonsopgang bij Angkor Wat te gaan zien. Wij zijn niet de enigen, honderden mensen hebben hetzelfde idee. Helaas valt het met het kleurenspel wat tegen vandaag maar het lukt me om een foto te maken waarop geen andere mensen staan ;-) en waarin het beroemde silhouet van Angkor Wat weerspiegelt in het water net buiten het hoofdgebouw van de tempel. Dat water staat daar alleen tijdens het regenseizoen.
Een ander voordeel van zo vroeg aanwezig zijn, is dat je dan als een van de eersten naar het bovenste gedeelte van de Angkor Wat tempel, het heiligdom Bakan, kunt als je net voor de opening in de rij aansluit. De vorige dag ben ik daar niet naar toe geweest omdat de rij te lang was. Nu sta ik na een kwartiertje boven waar het uitzicht prachtig is. Daarna bezoek ik diverse andere tempels die allemaal hun eigen bijzonderheden en sfeer hebben. Ééntje daarvan, Neak Pean, schijnt in het droge seizoen enigszins teleurstellend te zijn maar nu is die heel bijzonder: hij ligt in het regens in een groot, ondiep meer met hier en daar dode bomen. Een lange brug leidt je naar de tempel. Als dat nu een knuppelbrug (van onbewerkte boomstammetjes) geweest was, was de gelijkenis met 'De Groote Peel’ compleet geweest. De tempel zelf staat ook grotendeels onder water, wat volgens de bouwers ook de bedoeling was. Het is bedoeld als een kopie van een meer in de Himalaya wat volgens de Hindoe mythologie de bron is van de Ganges (heilige rivier van de Hindoes in India).
Na de lunch gaan we naar 2 wat verder weg gelegen heiligdommen. De rit er naar toe is mooi en aangenaam, ff ontspannen in de tuk-tuk. Eerst gaan we naar Kabal Spean, de rivier van de 1000 lingams. Om daar te komen, moet je een pad van 1.5 km bergop door de jungle volgen. Dat is een welkome afwisseling. Daar aangekomen zie je in een riviertje heel veel, in de stenen uitgehakte, cirkelvormige patronen die lingams voorstellen. Een lingam is een abstracte voorstelling van het mannelijke volgens het Hindoeïsme. Het hele riviertje en de stenen oevers zijn voorzien van allerlei afbeeldingen. Verder stroomafwaarts is een waterval waaronder liefhebbers kunnen afkoelen. Vandaag heb ik niet die behoefte. Ook hier geldt weer dat er alleen water stroomt tijdens het regenseizoen. Daarna gaan we naar de tempel Banteay Srei, ook wel de Vrouwen Citadel genoemd. De tempel zelf is niet zo groot maar er is een groot park omheen aangelegd met winkeltjes en een informatiecentrum. De bass-reliëfs zijn de mooiste en meest verfijnde die ik gezien heb.
Ik sluit de dag af voor de zonsondergang bij de Pre Rup tempel. Iets meer kleur in de lucht dan in de ochtend maar voordat het kleurengeweld echt losbarst, houd ik het voor gezien. Dat zie ik vanuit de tuk-tuk op weg terug naar het guesthouse. Ik ben, zoals de Engelsen zeggen, 'templed-out’.
Ik verwacht dat dat geen nadere uitleg behoeft. En anders kan je de toelichting lezen bij mijn 'selfie’ bij het zwembad van het guesthouse.

Woensdag 1 november: Vandaag niks gepland. Het is een bewolkte dag maar prima om bij het zwembad rond te hangen. Ik vergeet me in te smeren wat resulteert in een lichte verbranding van mijn voorgevel.