Laatste School Week (LSW)

Dinsdag 24 Oktober: De wateroverlast valt (mij) mee. Hij is niet erger dan in mijn eerste week. Op sommige plekken gaan we wel tot aan de as van de wielen door het water maar dat was in de eerste week ook het geval. Voor Julia, mijn nieuwe reisgenoot naar SBB2, en Greg is dit meer bijzonder en er worden foto's van gemaakt. Greg is een bestuurslid van Stichting Beetje Beter die hier is om wat zaken voor de stichting te regelen. Hij is in het weekend gearriveerd en verblijft in hetzelfde guesthouse. Hij reist vandaag met Julia en mij mee naar SBB2. Hij is ‘gewoon’ een Nederlander die verder in het dagelijks leven een zelfstandig IT consultant is. Ik vind het wel goed om te zien dat hij in hetzelfde guesthouse verblijft en als we 's avonds wat gaan eten, is dat in een normaal restaurantje en betaalt ieder voor zich (typical Dutch). Dat bevestigt het statement van de stichting om zoveel mogelijk van het geld voor de opleiding van de kinderen te gebruiken.

Mijn visum verloopt eind van de week en dat kun je voor 1 maand verlengen. Daarna moet je ff het land uit. Dat verlengen is wat lastiger dan het verkrijgen van het eerste visum. Het kan bij grensovergangen, maar dat is een eind hier vandaan en voor Vietnam en Laos moet je daar eerst een visum voor kopen. Hier in Phnom Penh kan het ook alleen moet je dan meerdere keren naar de Immigration Service, da’s ook een heel lastig protocol, zeker voor buitenlanders. Er zijn hier ook kantoren die dat voor je doen maar je bent je paspoort dan voor minimaal een week (4-5 werkdagen) kwijt. Mensen hier zeggen dat dat allemaal prima werkt maar mede op advies van mijn kontaktpersoon bij Voluntoura, laat ik dat doen door Kimlay, de lokale kontaktpersoon. Ik had vandaag 'afgesproken’ met Kimlay om dit te regelen, echter die was even vergeten dat hij vandaag een afspraak had bij een arts in Bangkok… De medische zorg hier in Cambodja is niet van het nivo dat wij kennen maar in Bangkok (Thailand) is die prima. Ik hoor van Julia dat hij pas woensdagavond terug is in Phnom Penh.
Dat wordt afwachten dan.

Woensdag 25 Oktober: Greg gaat in de morgen nog naar SBB1 voordat hij 's Middags terug vliegt. Wij gaan mee om daarna door te tuk-tukken naar SBB2. SBB1 ligt dichterbij het guesthouse en is ook wat kleiner.
In de vroege avond krijg ik Kimlay te pakken en enkele uren later is hij bij het guesthouse. We praten gezellig over diverse onderwerpen en ook wat mijn vervolgplannen zijn. Het blijkt dat 2 van zijn zussen met een Nederlander zijn getrouwd. Ééntje is met haar man naar Nederland verhuisd en heeft inmiddels de Nederlandse nationaliteit. De ander runt met haar man een reisagentschap die zich specialiseert in actieve vakanties in Cambodja zoals met Jeeps rondreizen door Cambodja.
Kimlay neemt mijn paspoort mee om het visum te verlengen. Volgens de standaard procedure zou ik het dan een week later terug hebben. Echter ik wil in het weekend vertrekken naar Siem Reap. Volgens Kimlay is dat geen probleem: als ik hem laat weten in welke hotel/guesthouse ik zit, zorgt hij dat het daar afgegeven wordt. Het alternatief is een 'spoed verlenging’ dan heb ik mijn paspoort op vrijdag weer terug. Hoewel er aan die spoed procedure een prijskaartje hangt, besluit ik toch daarvoor te kiezen.
Tevens heeft hij geregeld dat we op donderdag kunnen rondkijken op het klooster waar ik oorspronkelijk les zou geven.

Donderdag 26 Oktober: Ik had cakejes gekocht ter ere van mijn afscheid voor de jongste groep op SBB2 omdat de juf op vrijdag een examen heeft en er dan geen klas is. De groep is er echter vandaag al niet omdat de juf een dag moet reizen naar de plek waar het examen afgenomen wordt, jammer maar de cakejes zijn luchtdicht verpakt dus die zijn volgende week ook nog goed. Ik vraag aan Chhunleang om dat te regelen en dat is OK.
Tegen de avond gaan we (Julia en ik) naar het klooster dat weer in een totaal andere wijk van Phnom Penh ligt. Kimlay zegt dat ze helemaal gestopt zijn met lesgeven op het klooster. Er waren te weinig vrijwilligers waardoor er geen continuïteit in de les zat en de lessen waren heel onregelmatig door allerlei andere activiteiten van de monniken. Ook het vervoer van de vrijwilligers naar en van het klooster was duur (niet kostendekkend).
Het gebouw waar de monniken verbleven en waar ook les gegeven werd zag er prima uit. De tempel, de andere bijgebouwen en vele mausolea zagen er een stuk minder uit. Buiten zaten enkele monniken op een bankje bij een tafel maar veel heb ik er niet gezien. Die ik gezien heb, liepen veelal met een mobieltje in de hand, bijzonder om te zien in hun oranje gewaden. Mijn indruk was dat ik blij was dat ik op een school les heb mogen geven. De uitstraling van het klooster was totaal niet wat ik me had voorgesteld.
's Avonds met Julia bij de rivier gegeten bij een restaurant op de eerste verdieping met mooi uitzicht op de rivier. Lekker eten met leuk gezelschap op een mooie lokatie; wat kan het leven goed zijn.
Als we terugkomen in het guesthouse is mijn paspoort ook terug, Kimlay heeft het bij de receptie afgegeven en ja hoor, ik mag tot 29 november in Cambodja verblijven. Da’s weer een ‘zorg’ minder.

Vrijdag 27 oktober: LSD, Laatste School Dag!
Ik heb in de lokale supermarkt een kleine 20 liter aan frisdrank ingeslagen (ze hebben die in flessen van ruim 3 liter, 6 flessen) om alle kinderen op school te trakteren ter ere van mijn afscheid. Bij een vrouwtje, vlakbij de school, heb ik 100 'sandwiches’ (soort van tosti's) bestelt voor alle kinderen.
Vandaag blijven de lesboeken dicht en het eerste uur doen we de favoriete spelletjes van de leerlingen. Na dat uur is het tijd voor de traktaties op het schoolplein. Dat is allemaal heel leuk en gezellig. Dan is er nog een klein half uurtje over en de kinderen uit mijn klas roepen dat ik naar boven moet komen. Dat wordt een heftig half uur. Ik krijg een stapel bedankbriefjes en 3 armbandjes die ikzelf echt heel mooi vind (zie foto). Deze kinderen, die materieel weinig hebben, hebben geld ingezameld om deze armbandjes voor mij te kopen. Nu ik het zo opschrijf, komen de tranen weer.
Ik had absoluut niet in de gaten hoezeer deze kinderen zich aan mij gehecht hebben in de afgelopen 4 weken. Dat wordt me in dat half uur wel duidelijk, ieder van de kinderen laat dat op zijn of haar manier merken. Heftig…
Als ik later alle briefjes lees, wordt ik ook gerustgesteld over mijn lessen. Soms had ik het idee dat ik wel erg ambitieus was met de behandelde stof zoals grammatica en lastige woorden. Maar op meerdere briefjes wordt verteld dat ze dat fijn vonden alsook mijn geduld om het zo goed mogelijk uit te leggen.
De middagklas is, zoals ook zo vaak met de lessen, weer heel anders. Ook hier weer een lieve brief die de 'beste’ leerling namens de 'gehele klas’ (6 leerlingen) geschreven heeft. Maar ook hier voel je de emoties maar ze gaan er wat anders mee om. Ze komen er achter, op de laatste dag gelukkig, dat ik niet tegen kietelen kan dus dat wordt nog ff stoeien. Als het tijd is om te vertrekken wordt ik door de leerlingen bij de hand genomen en naar de tuk-tuk gebracht, heel lief.
Ik 'moet bekennen’ dat 4 weken Engelse les geven aan pubers van 11-15 jaar uit Cambodja, echt wel buiten mijn 'comfort zone’ ligt. De pubers zijn mijn inziens in principe niet anders dan bij 'ons’ in het Westen: ze zijn voornamelijk bezig met hun belevingswereld wat op die leeftijd normaal en prima is. (En in bepaalde opzichten vind ik het jammer dat we dat op oudere leeftijd kwijt raken.) Maar doordat zij in Phnom Penh in Cambodja wonen en dat hun wereld is, is er weinig overlap met mijn (westerse) ervaringen en belevingen. Dat helpt niet bij het lesgeven. De westerse wereld zoals die in de lesboeken beschreven wordt, is iets waar ze geen ‘beeld’ bij hebben en wat ze ook niet echt interesseert. Maar afgaande op hun briefjes heb ik het nog niet zo slecht gedaan.
Voor 's avonds heb ik het lerarenteam met aanhang en aangevuld met DH, Kimlay en Joost uitgenodigd om op zijn Cambodjaans te BBQ-en. Helaas kan Srey Nitch, de juf van de dagopvang er niet bij zijn omdat ze een examen heeft op een plek 150km hier vandaan. Kimlay en Chemi (leraar van SBB2) sluiten wat later aan. Maar dat mag de pret niet drukken. Kimlay weet inmiddels dat ik met het eten het experiment niet uit de weg ga dus er komen dit keer ook wat meer exotische gerechten op de BBQ. Over het algemeen smaakt het prima, vooral de XXXL gamba’s smaken prima, met en zonder peper. Het was een prima afsluiting van één van de boeiendste maanden uit de laatste jaren.

Zaterdag 28 oktober: 'Uitgeslapen’ tot 7:30 uur ;-). Onvoorstelbaar voor mij hoe anders mijn levensritme hier is vergeleken met thuis. Thuis ben ik een notoir avond/nacht mens en hier ben ik vaak al rond 6 uur wakker. Nou moet ik wel toegeven dat ik hier (nog?) niet de behoefte heb om me in het nachtleven van Phnom Penh te storten dus vaak slaap ik al voor middernacht. Dat is thuis wel anders.
Maar dat komt wel goed uit want ik heb besloten om op zondag naar Siem Reap te reizen. Dat ligt vlakbij het beroemde Angkor Wat tempel complex.
Dus eerst maar eens een bus en hotel/guesthouse regelen. We gaan richting het hoogseizoen alhier dus het is niet meteen raak maar uiteindelijk is het allemaal gelukt. Op zondagmorgen wordt ik om 6:30uur opgehaald voor de bus.
's Avonds ga ik met Joost, Julia, …. en wellicht een nieuwe vrijwilligster sushi eten. Hier in Phnom Penh is vwb eten van alles mogelijk, zelfs Duitse bratwurst staat op het menu. Vandaag komt er dus een nieuwe vrijwilligster en als die niet te laat arriveert en niet te moe is, nemen we die mee naar de 'Japanner’.
Daarover meer bij de volgende blog.

Ik wil bij deze iedereen bedanken voor de leuke reacties op deze blog en foto’s.